“Bubanj je spomenik kulture od izuzetnog značaja. Bez obzira na zakonsku kategoriju, ukoliko se kulturnim dobrima ne pridoda životna funkcija, ona ostaju značajna i zakonom zaštićena, ali ne i deo društvenog života“, objašnjava arhitekta-konzervator Aleksandra Mirić.
Bez obzira što je neki objekat istorijski značajan u njemu bi, objašnjava Mirić, mogla da se smesti, recimo, kafana. Ukoliko se, kaže, vlasnik „domaćinski“ ophodi prema zgradi koju koristi, i radi na njenom održavanju u dogovoru sa stručnjacima specijalizovanim da daju tu vrstu preporuka – tu nema ničeg lošeg. Kao primer, Mirić navodi barutanu iz niške Tvrđave koja je pre nekoliko godina rekonstruisana, a koja i dalje nema svoju stalnu funkciju.
Dr Aleksandra Mirić, arhitekta-konzervator, veruje da kulturna dobra koja smo nasledili nismo mogli da biramo, poput porodice u kojoj smo rođeni. Izučavanju i zaštiti svih građevina – bile one “velike gradske tvrđave ili oronuli kućerci iz različitih istorijskih perioda“, kaže, pristupa sa istom ljubavlju i pažnjom. Mašta o trenutku kada će građani lokalno nasleđe voleti i poznavati kao svoje dvorište i porodično blago, što je osnovna ideja svih kulturnih politika u čijem je definisanju učestvovala. Aleksandra je valorizaciju graditeljskog nasleđa izučavala na Univerzitetu u Provansi. Doktorat iz arheologije stekla je na Univerzitetu u Lionu, a doktorat iz arhitekture na Univerzitetu u Nišu.
